Αποκόλληση υαλοειδούς - μυιοψίες

Τι είναι η αποκόλληση του υαλοειδούς σώματος;

Το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του ματιού είναι γεμάτο από το υαλοειδές σώμα, το οποίο είναι   παχύρρευστο, σαν ζελέ και βοηθά το μάτι να διατηρεί το στρογγυλό σχήμα. Αποτελείται από εκατομμύρια από λεπτές ίνες διατεταγμένες έτσι ώστε να είναι διαφανείς και είναι συνδεδεμένες με την επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Καθώς μεγαλώνουμε, το υαλοειδές  συρρικνώνεται αργά, και οι λεπτές ίνες αρχίζουν να δημιουργούν έλξεις στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς. Συνήθως, οι ίνες αυτές αποκολλώνται και το υαλοειδές διαχωρίζεται από τον αμφιβληστροειδή. Αυτή είναι μια αποκόλληση του υαλοειδούς σώματος.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια αποκόλληση του υαλοειδούς σώματος  δεν απειλεί την όραση και δεν απαιτεί καμία θεραπεία.

Η αποκόλληση του υαλοειδούς οφείλεται σε ηλικιακές μεταβολές και θα εμφανιστεί στους περισσότερους ανθρώπους σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Παρουσιάζεται  συνήθως σε άτομα άνω των 50 ετών, και είναι πολύ συχνή μετά την ηλικία των 80. Οι άνθρωποι που έχουν μυωπία συνήθως την εμφανίζουν σε μικρότερη ηλικία. 

Το υαλοειδές συρρικνώνεται, ένα τμήμα του ρευστοποιείται και η μεταβολή της ομαλής διάταξης των ινών του προκαλεί  εστιακές πυκνώσεις ή θολερότητες. Όταν το φως πέφτει πάνω σε αυτές, δημιουργεί σκιές στον αμφιβληστροειδή που γίνονται αντιληπτές σαν μυγάκια, ιστός αράχνης ή στίγματα που μοιάζουν να επιπλέουν γύρω από το οπτικό σας πεδίο και να κινούνται πιο γρήγορα όταν τα μάτια σας κάνουν γρήγορες κινήσεις.

 

Καθώς εξελίσσεται η αποκόλληση του υαλοειδούς τα μυγάκια μπορεί να αυξηθούν ή  μπορεί να συνοδεύονται από λάμψεις φωτός (σαν αστραπή) στην περιφέρεια του οπτικού πεδίου. 

Ο μόνος τρόπος για να γίνει η διάγνωση είναι η εξέταση με διαστολή της κόρης και η βυθοσκόπηση.

Παρά το γεγονός ότι η αποκόλληση του υαλοειδούς σώματος δεν απειλεί την όραση,  ενδέχεται σε κάποια σημεία η έλξη των ινών του υαλοειδούς στον αμφιβληστροειδή χιτώνα να είναι τόσο δυνατή  ώστε να τον σχίσει και να δημιουργηθεί μια ρωγμή αμφιβληστροειδούς ή ακόμα και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Και οι δύο αυτές καταστάσεις  απειλούν την όραση και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως. Η ρωγμή αντιμετωπίζεται με εφαρμογή θερμικού laser ώστε να περιχαρακωθεί ενώ η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, τις περισσότερες φορές, χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.

Για το λόγο αυτό,  όταν κάποιος παρατηρεί μια   ξαφνική αύξηση στα μυγάκια ή  λάμψεις φωτός θα πρέπει να εξετάζεται από οφθαλμίατρο το συντομότερο δυνατό.