Το χαλάζιο είναι μια άσηπτη φλεγμονή των Μεϊβομιανών αδένων. Παρουσιάζεται όταν φράζουν οι εκφορητικοί πόροι των αδένων και τότε το σμήγμα συσσωρεύεται μέσα στον αδένα  και δημιουργεί μια διόγκωση που τις περισσότερες φορές είναι ανώδυνη. Όταν είναι πολύ μικρό το χαλάζιο, το φηλαφάμε  σαν ένα μικρό ογκίδιο στο εσωτερικό του βλεφάρου ενώ όταν μεγαλώσει πολύ το βλέπουμε σαν μια μεγάλη διόγκωση με ήπιο κοκκίνισμα. Εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα με σμηγματορροϊκή δερματίτιδα και ροδόχρου ακμή. 

Πώς θεραπεύεται; 

Τα πολύ μικρά δεν χρειάζονται ιδιαίτερη θεραπεία. Τις περισσότερες φορές μόνο με την εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων (κομπρέσες) και τοπική αντιβίωση υποχωρουν. Ακόμα και χωρίς καμια αγωγή μπορεί να υποχωρήσουν από μόνα τους αν και μερικές φορές απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα μεγαλύτερα όμως, εκτός από το αισθητικό κομμάτι, μπορεί να προκαλέσουν και θάμβος της όρασης λόγω της πίεσης που ασκούν στον κερατοειδή. Στην περίπτωση αυτή ή όταν έχει σχηματιστεί κοκκιωματώδης κάψα, χρειάζεται  χειρουργική διάνοιξη και καθαρισμός ή τοπική ένεση κορτιζονης. Όταν το χαλάζιο είναι επώδυνο στη ψηλάφηση και διογκωμένο, τότε συνήθως συνυπάρχει μικροβιακή μόλυνση του αδένα, συνήθως από σταφυλόκοκκο και χρειάζεται τοπική αντιβίωση.

Όταν συνυπάρχει ροδόχρους ακμή ή σμηγματορροϊκή δερματίτις απαιτείται και λήψη συστηματικής αντιβίωσης. 

ΠΡΟΣΟΧΗ χρειάζεται στα υποτροπιάζοντα χαλάζια, γιατί μπορεί να υποκρύπτουν κακοήθεια.